Psychomotoriek

Psychomotoriek kunnen we vertalen als het samengaan van de geest (psyche) en bewegen (motoriek), van denken en doen of handelen. De uitdrukking ‘al doende leert men’ kent iedereen. Om gericht te kunnen handelen, moeten we onze bewegingen vanuit het denken sturen en plannen. 

De basis voor een goede psychomotorische ontwikkeling bij de baby begint met een goede spierspanning (basistonus), de ontwikkeling van kracht, balans en coördinatie. Daardoor krijgt de baby de mogelijkheid tot hoofdbalans, zitten, rollen, grijpen, stappen en staan; de basiselementen voor de latere complexere motoriek zoals fietsen, springen en zwemmen.

Kinderen ontwikkelen zich normaal gezien spelenderwijs. Al bewegend breiden ze de mogelijkheden en vaardigheden van hun spieren, zintuigen en motoriek uit. Soms stelt men een vertraagde of afwijkende ontwikkeling bij een kind vast. De oorzaak kan het gevolg zijn van een aandoening van de zintuigen, van het zenuwstelsel of van het houdings- en bewegingsapparaat. Een tekort aan motorische ervaring kan aan de basis liggen van het probleem. Soms is er geen aanwijsbare reden.

Psychomotorische therapie richt zich echter niet alleen op het behandelen van fijn- en/of grofmotorische vaardigheden. Ook vaardigheden zoals schrijfmotoriek, lateralisatie, ruimtelijk-visuele vaardigheden, ruimtelijke oriëntatie en structuratie, het gestructureerd leren werken, het geheugen, aandacht en concentratie, tijdsperceptie, werkhouding en ritmegevoel vallen hieronder. Deze vaardigheden vormen een basis om te leren lezen, rekenen, schrijven,..

Ook faalangst is een aandachtspunt in de psychomotoriek. Problemen in de motoriek kunnen een negatieve invloed hebben op het zelfbeeld en de leermogelijkheden van het kind. Kinderen met motorische ontwikkelingsachterstand hebben extra zorg en aandacht nodig. Ze moeten harder hun best doen en meer oefenen om bepaalde vaardigheden onder de knie te krijgen. Omgekeerd is het ook zo dat psychische aspecten zoals faalangst en een laag zelfbeeld de motorische processen kunnen verstoren. Zo vroeg mogelijk ingrijpen kan bij veel kinderen dus heel belangrijk zijn.

Een bredere psychomotorische basis betekent minder compensaties, minder frustraties, minder spanningen en meer groeimogelijkheden: een grotere vrijheid in ontwikkeling!